‘Wer­ken bete­kent voor mij elke dag bezig zijn met wat ik oprecht leuk en inte­res­sant vind. In de advo­ca­tuur geldt dat je je werk écht leuk moet vin­den om bij te dra­gen aan de ont­wik­ke­ling van de busi­ness van de cli­ënt. Ik haal ple­zier uit de gro­te vari­a­tie aan werk­zaam­he­den en de vrij­heid die je krijgt om eigen invul­ling te geven aan je werk. Bij HVG Law geen hele dagen tus­sen grij­ze muren dos­siers uit­plui­zen en mond­jes­maat betrok­ken wor­den bij com­plexe zaken van cli­ën­ten. Wat ik het aller­leukst vind aan mijn baan, is dat er juist heel veel van je ver­wacht wordt: écht betrok­ken zijn bij het gehe­le pro­ces en direct con­tact met de cli­ënt. Van de voor­be­rei­ding tot het over­bren­gen van je kennis en exper­ti­se tij­dens bespre­kin­gen. Dit begon al in de eer­ste week. Nu ik hier vier jaar werk komt er nog steeds vrij­wel elke week iets nieuws voor­bij, iets wat opnieuw een extra stap van mij vraagt. Steeds weer een nieu­we uit­da­ging.’

‘Ik houd me voor­al bezig met kwes­ties op het gebied van intel­lec­tu­eel eigen­dom en pri­va­cy. Voor mijn scrip­tie heb ik me des­tijds ver­diept in de wereld van ille­gaal down­lo­a­den, daar­bij gaat het voor­al om het the­ma ‘vrij­heid van infor­ma­tie’. Dat vond en vind ik enorm inte­res­sant en daar­om heb ik geko­zen voor dit vak­ge­bied. In mijn werk lopen de oude en nieu­we wereld door elkaar. Mijn cli­ën­ten zijn bij­voor­beeld star­tups met heel slim­me en inno­va­tie­ve-idee­ën. Maar die idee­ën moe­ten getoetst wor­den aan wet­ten en regels over intel­lec­tu­eel eigen­dom en pri­va­cy. Waar onze auteurs­wet uit 1912 dateert, is de hui­di­ge pri­va­cy­wet­ge­ving gloed­nieuw. Tegen die ach­ter­grond help ik cli­ën­ten om hun know­how en cre­a­ties maxi­maal te bescher­men.’

‘Al van­af de eer­ste dag kreeg ik veel ver­ant­woor­de­lijk­heid. Bij HVG Law wordt eigen ini­ti­a­tief gewaar­deerd. Ik kan zelf met idee­ën komen en er ver­vol­gens ook zelf mee aan de slag gaan. Eigen ini­ti­a­tief is ech­ter niet vrij­blij­vend: ik moet het ook waar­ma­ken. Ik word niet aan mijn lot over­ge­la­ten, juist niet. Het is eer­der een soort cul­tuur van aan­moe­di­ging, van­uit een heel ster­ke team­geest. Daar­bin­nen krijg je de ruim­te. Door die kans te pak­ken, wordt het ook mijn ver­ant­woor­de­lijk­heid. Zoals ik al zei: dat maakt het steeds uit­da­gend. Dat moet wel bij je pas­sen en het vraagt eni­ge flexi­bi­li­teit van geest. Maar ik zou niet anders wil­len.’